موره میبینی که شر و با صفایُم بچه ی محله ی امام رضایُم
زلزلیم، حادثیم، بلایم بچه ی محله ی امام رضایُم
هر روز جمعه دلومه مبندم به پینجله طلا و ورمگردُم
کار و بارم ردیفه با خدایم بچه ی محله ی امام رضایُم
به موبگو بیا به قله قاف اصلا مو ره بزر همونجه علاف!
قرار مرار هر چی بیگی مو پایم بچه ی محله ی امام رضایُم
دروغ ، مروغ نیست میون ما باهم الان به عنوان مثال تو حرم
چند روزه که تو نخ کفترایم بچه ی محله ی امام رضایُم
چشم موره گیریفته چنتا کفتر گفته خودش: چنتاشه خواستی وردر
الان درم خادماره مپایم بچه ی محله ی امام رضایُم
کفتراره که بردم از روگنبد مرم مو واز تونخ رفت وآمد
تو نخشه او گنبد طلایم بچه ی محله ی امام رضایُم
گنبده نصب شب مده به دستم او گفته: هر وخ که بییی مو هستم
مویم که قانع و بی ادعایم بچه ی محله ی امام رضایُم
وخته میبینم توی عالم همه ازش میگیرن و مگن واز کمه
گنبدشه اگر بده رضایم بچه ی محله ی امام رضایُم
گنبد وممبد نموخوام باصفا سی ساله پای سفره ای آقا
منتظر یک ژتون غذایم بچه ی محله ی امام رضایُم
قاسم رفیعا